Sporu ve futbolu elbirliği ile öldürüyoruz! Deniz Gökçe

Sporu ve futbolu elbirliği ile öldürüyoruz!

deniz.gokce@aksam.com.tr

Futbol keyif için yapılan bir faaliyet. Futbol olmadan önce de mutlu insanlar vardı. Futbol yasaklansa da insanlar mutlu olabilir. Bu nedenle önemli olan futbol değildir. Esas konu futbol değilse ne? Esas konu, antropolog gözü ile, nasıl bir toplum olduğumuz! Hayvanlar da toplu halde yaşarlar. Aslanlar aslanlarla, kaplanlar kaplanlarla, fareler farelerle... Ama insan toplumları hayvan toplumundan çok farklıdır. Kendinden olmayana da hoşgörü göstermek insan olmanın, insan toplumu oluşturmanın ön şartıdır. Hemşoculuk, kıyakçılık, din, dil, ırk, coğrafya, ideoloji ve “çocukça kulüp aidiyeti” temelli düşmanlık ve ayırımcılıklar, insanların insan olma özelliğini ortadan kaldırır. Biz hızla hayvan toplumu özelliği oluşturuyoruz!

Bazen toplumların içinde az sayıda bireyler ayrımcılık ve düşmanlık yaparlar. Bazen de, toplumun genelleştirmeye yol açacak kadar kalabalık kesitleri, ayrımcılıklar ve düşmanlık üretirler. Ülkemizdeki durum ikinci türdür. Yani ortada artık (hayvan toplumlarında rastlanan türden) çok yaygın bir toplumsal ayırımcılık ve futbol şiddeti hastalığı var! Bu nedenle futbol magandalarına karşı acil tedbirler gerekli.

Olayda beş adet taraf var. Biri, yönetimi tarafından temsil edilen kulüpler. Bir diğeri taraftarlar. Sonra Spordan Sorumlu Bakan ve Gençlik ve Spor Genel Müdürü tarafından temsil edilen kamu. Dördüncüsü “güya özerk” Futbol Federasyonu. Ve tabii birincisi de medya!

Taraftarlar çok hasta! Taraftarın “Ölmeye ölmeye geldik!” veya “Hepiniz o... çocuğusunuz!” veya “İ... Federasyon, o... çocuğu hakemler!” feryatları psikolojik bozukluk değil ise ne anlama geliyor ki? Taraftarlar pranga mahkumu veya vahşi hayvan gibi, binlerce polis refakatinde ağ ve tel örgü ile ayrılmış yerlerde oturuyorlar, gelip gidiyorlar ve bunun adı da spor seyirciliği öyle mi?

Kulüplerin yöneticileri şu anda ciddi şekilde ve taraftardan daha da yüksek dozda hasta durumda ve en önemli kışkırtıcı güçlerden biri onlar! Sonuçta, Aziz Yıldırım 3 yıldır Ali Sami Yen’e, Özhan Canaydın 3 aydır kendi stadına, Yıldırım Demirören de Bursa’ya gidemiyor. Amigolar besleniyor, vurucu timler var, her an her kişiye her şey siparişle yapılabilir, her kişi veya kurum hedef gösterilebilir.

Spordan Sorumlu Bakan, neredeyse, Futbol Federasyonu Başkanı’nı görevinden atamazsa kanser olup ölecek! Futbol Federasyonu Başkanı Ulusoy ise dört yıldır Ş. Saraçoğlu Stadı’na gidemiyor. Bakan hukuken Federasyon Başkanı olması mümkün olmayan Basketbol Federasyonu Başkanı Turgay Demirel’i her türlü hukuk kurallarını göz ardı ederek ve Aziz Yıldırım-Mahmut Uslu ikilisinin işbirliği ile göreve seçtirdi. Futbol Federasyonu Başkanı ise, her tür çaba ile atılmaya çalışılıyor, ama becerilemiyor. Bu arada Başbakan ve Genelkurmay Başkanı da sık sık futbolda taraftarlıklarını gündeme getiriyorlar! Bu beyanlar neye hizmet ediyor?

Tabii en büyük suçlulardan biri ise medya! Yazarlar ve yorumcular, futbolculara endeksli, teknik adamlara endeksli, yönetici ve kulüplere endeksli. Satırlar, sütunlar, sayfalar satılmış durumda. Dün Hürriyet Gazetesi’nde Ertuğrul “Özköşk” Efendi “Biz kime satıldık?” diye sormuş? Her kişi kime satıldığını en iyi kendisi bilir! Bir ay kadar evvel Hürriyet (ve de Milliyet) Gazetesi’nde “Futbol yayını 2008 yılında yeniden ihale olacak, koşun D-Smart aygıtlarını alın!” diye, renkli, sayfa tepesi “külliyen yalan” haberi zatınızın yönettiği gazete basmadı mı? 2010 yılına kadar resmi futbol yayın ihalesi yapılmış olduğunu bilmiyor mu zatınız? Acaba TÜSİAD Başkanı olarak iş insanlarının etik standartlarından da sorumlu olan Arzuhan Yalçındağ Hanım ailesinin gazetesinde basılan bu yalan ve tüketiciyi kandırmaya dönük haberler konusunda ne düşünüyor? Gazetenin ombudsmanı ne işe yarar?

Bir örnek de bizim gazeteden vereyim de anlayın! Bizim gazetenin Fenerbahçe yazarı TV kabloları kesilen maçta konu hakkında iki satır etti mi? Ligin sonucunu belirleyen Beşiktaş-Fenerbahçe maçını statta mı seyretti yoksa Fenerbahçe Yönetim Kurulu ile mi? Stada gitmeye korkuyor mu idi, yoksa yönetime endeksli mi idi ki, maça gitmedi?

Türkiye bugün Heysel benzeri bir faciaya hazırlanıyor. Bütün kulüpler birbirinden beter. Galatasaray, Beşiktaş, Fenerbahçe, Trabzonspor, hepsi! Diğerleri de dahil! Galatasaray’ın farkı, UEFA Kupası ve SÜPER KUPA mirasını yemiş ve geçmiş başarıların yarattığı marka değerini ve Sultani’den gelen itibarı da sıfırlamış olmasında. Hem ülke içinde ama daha da önemlisi ülke dışında da rezil olmuş olmasında.

Futbol magandası olan yurdum insanları Fenerbahçe Stadı’nda kesilen kabloları, Aziz Yıldırım’ın yarattığı kavgaları, yalan haberleri umursamaz. Milyonlarca insanın para ödediği seyir hakkının gaspı, reklamların ve programların yayınlanmasının engellenmesi kolay yenip yutulabilecek bir rezillik değildir. Digitürk stada noter sokmaya çalıştığı zaman devletin noterinin sokulmaması da bir fecattir. Dün Avrupa televizyonlarında üç spor haber programında Galatasaray ve Fenerbahçe’nin son rezillikleri tartışılıyordu. Taraftar da sıkıntıda: Denizli maçı sonrasında Fenerbahçe’nin kendi taraftarı kendi yönetimini yuhaladı.

En masum kesim ise hakemler. Geçen yıl son Denizli-Fener maçı iptal edilmeliydi, edilmedi. Aziz Yıldırım 17 takımla kavgalı olmanın bedelini, haksız bir şekilde de olsa, ödedi. Bu sefer, B. Demirlek, durdurması gereken maçı iptal etse eleştirilecek, iptal etmese eleştirilecek. Organize terör karşısında ne yapacağını şaşırdı.

Ülkemiz futboluna ABD basketbol organizasyonu, yani NBA benzeri tamamen özel ve bağımsız bir kurumsal yapı yerleştirilmedikçe ve ağır cezalar gündeme gelmedikçe bir çözüm olmayacak ve rezillikler artarak devam edecek!
23.05.2007