Birkac gundur devam eden mide agrilarimi biraz azaltan, bu bizden bize gelen hakli destek oldu.
Galatasaray bugun yonetimsizdir. Kimin hangi makami isgal ettiginin
onemi kalmamistir. Galatasaray'in basinda su anda hic kimse yoktur.
Sahsen buradan baktigimda orada herhangi bir adam gormuyorum. Adam olan
cikar sunca yazilan cizilenin, sikayetin bir tanesine bir tane
mantikli, akli basinda bir, biri de gectim, yarim cevap verir. Cevap
derken, hicbir yere gitmiyorum biciminde histerik cikislardan
bahsetmiyorum. Bu cikislara uyan veya tepkisiz kalan yetkili kisi ve
kurumlarin sessizliginden de bahsetmiyorum. Ilki, erken bunama sonucu
ilk ergenlik donemine geri donus yasayan bir beynin urettigi hormonal
kaosun yansimalari olsa gerek. Ikincisi de, ne bileyim, baska bir
aciklama getiremedigimden dolayi tahmin ediyorum; belli bir yastan
sonra artan manevi tatmin arayislarinin yansimasi olabilir. Mesela
bircogu sonsuz huzuru baslarinda Guru gibi gordukleri bir varliga
siginmakta bulmus olabilirler. (Yahut ben Hintlilerin arasinda
haddinden fazla kalmis da olabilirim.) Yine de iddia ediyorum, gotur
Hindistanin orta yerine birak, martta 1,615,000 tane muridini yaninda
getirip, klube uye yapip secim kazanir. Tuzukte Hintlilerin uyeliginden
bahsetmiyorsa, ulvi guclere sahip olanlarin baskanligindan da
bahsetmiyor sonucta.
Polisin, askerin, devletin, adaletin, medyanin sari laciye
burundugu bu ortamda birbirimizin kiymetini bilmekten ve kenetlenmekten
baska caremiz yok. En onemlisi, tam da simdi umut diye ortaya cikip, bu
caresizlikten kendine vazife uretmeye calisanlara da kendilerini
taraftardan soyutladiklari surece destek ve firsat vermemeliyiz.
Bugunden itibaren, soyleminde taraftarlik ruhunu kapsamayan herhangi
bir olusumun Galatasaray icin cozum uretiyor gorunmesi ucuz
kahramanligin, iktidar hirsinin veya yalanciligin yeni bir ornegi
olmaktan oteye gecemez.
Bugun yetkisi olan herkes, Galatasaray taraftarina duydugu sevgi
ile, Galatasaray’in karar mekanizmasinin bir parcasi olmak icin
duyulmasi sart kosulan saygiyi tartmali ve vakit kaybetmeden safini
belli etmelidir. Klube uye olup da, Cumartesi gunu olanlari yureginde
taraftar gibi hissedenle hissedemeyen ayrilmalidir. O gun olanlari
Seckin Galatasarayli’nin asaletine surulmus bir leke olarak
algilayanlarla, taraftarinin yillardir gordugu zulumde son nokta olarak
algilayanlar ayrilmalidir. Ayrilmalidir ki, biz de bizim gibi
olanlarla, onun gibi olanlari ayirt edebilelim.
Galatasaray'la taraftarlik boyutunda bag kuramamislarin baskan,
yonetici oldugu; keza ipler tekrar guclu Galatasaray markasinin eline
gecene kadar bugun Galatasaray aleyhtari girisimlere katkisi olan
kurumlarin sponsor, musteri veya araci oldugu herhangi bir senaryoyu
reddetmeliyiz. O sartlarda gelecek en kucuk basarinin bedeli, boyle
yalniz kalislardir. Artik taraftar olarak kimsesiz oldugumuzun, ama
yine taraftar olarak herseye kendi icimizde sahip oldugumuzun bilincine
varmaliyiz. Bugun ayakta kalabilmis, durus sahibi olabilmis tek ve
gercek Galatasaraylilik unsurunu da yok olmaya itmemek icin, once tek
sesliligi saglamak mecburiyetindeyiz.
Utanani, sikilani, soguyani, sorgulayani, ayiplayani ayirip
dusunelim, bakalim topu topu kac kisiyiz? Peki kac yeni kahraman polis
cikarmasindan sonra hala stada gelmeye devam edebilecegiz? Kacimiz bir
polis kamerasinda zoomlanip kayitlara gecen yuzumuz ile sokakta rahat
rahat gezmeyi goze alabilecek? Kacimiz her gun yenisi cikan s erefsizce
yapilmis her habere tepki gosterebilecek? Ya da -tepki mi dersiniz,
tepkisizlik mi- gozunu kulagini medyadan ayirmaya ne kadar devam
edebilecek?
Kac kisiyiz? Ya birbirimizi dinleyip dogruyu yanlisi, gecmisi,
olmusu bitmisi ayiklayip biraraya geliriz ve Galatasaray'i alir kendi
icimizden Galatasaraylilar'a teslim ederiz, ya da dayak yiye yiye,
evlerden toplana toplana, kotulene kotulene, kuse kuse, isyanlari,
cinnetleri kaldiramaz yavas yavas kaybolur gideriz. Ya tekrar iki
kitanin en buyugu, ya tekrar iki kale diregi arasi. Karar bizim. Karar
bizden olup, bugun yetkisi olan herkesin.
Cuma Haz. 06, 2008 11:48 pm tarafından Admin
